Од 70 ревии на пролетно-летната сезона за 2026 година, Париз повторно ја потврди својата
доминација, но и покажа дека не секоја смелост е иновација
По осумдневниот моден маратон што заврши на 7 октомври, Париската модна недела повторно го потврди својот статус како најинтензивен и највлијателен моден настан во светот. Со повеќе од седумдесет колекции и десетици нови дизајнерски имиња, неделата донесе и блесоци на генијалност, но и изведби што останаа предмет на контроверзии и критики. Она што обединува
дел од реакциите е чувството дека дел од креативните тимови ја изгубиле рамнотежата меѓу
уметноста и маркетингот, меѓу модата и театарот.
Силни концепти и смело занаетчиство
Saint Laurent
Saint Laurent
Позитивните изненадувања оваа сезона ги предводеа Chanel, Dior, Schiaparelli и Saint Laurent, со
ревии што ја вратија модата кон вештината на занаетот и елеганцијата, а не кон спектаклот.
Најмногу пофалби доби Matthieu Blazy за својата дебитантска колекција за Chanel, каде што ја
остави настрана гламурозната декорација во корист на рачна изработка и ново движење во
контекст на класиката. Слоевитите текстури, лесните панталони со извезени рабови и
едноставните чевли инспирирани од танц, ја вратија куќата кон еден подзаборавен реализам и
женственост што е во движење, а не во поза.
Dior
И Maria Grazia Chiuri за Dior се држеше до идејата за носливоста — колекцијата инспирирана од
средновековни ткаенини и традиционални женски занаети беше одлично примена, токму затоа што го спои историското со современото без вештачки контраст.
Dior
Провокација без контекст
Спротивниот пол на овој спектар го претставија Mugler, Rick Owens, Balmain и Loewe, каде
провокацијата, иако визуелно импресивна, често беше оценета како празна форма без
содржинска поддршка.
Mugler
Во шоуто на Mugler, таканаречениот “nipple dress“* — транспарентен фустан со отворени делови околу градите — предизвика лавина реакции на социјалните медиуми. Додека дел од публиката го нарече „модна храброст“ и „body posiPvity манифест“, други оценија дека се работи за класична медиумска провокација, без суштинска нова идеја зад неа.
Mugler
Кај Rick Owens, темниот, футуристички спектакл со латекс, кожа и метални маски доби пофалби за сценографијата, но и критики дека повторува визуелен код веќе виден кај истиот дизајнер —
драматичен, но не и нов.
Rick Owens
Rick Owens
Кога еротиката станува клише
Неколку модни куќи, меѓу кои и Coperni и Acne Studios, го турнаа концептот на „сексуализиран
минимализам“ до крајни граници. Транспарентните материјали и подигнатите силуети беа
спектакуларни за камера, но не и за модна суштина. Критичарите забележаа дека „многу од
парчињата изгледаат како инстаграм-моменти, не како визија за нова сезона“.
Coperni
Coperni
Acne Studios
Acne Studios
Од друга страна, Alexander McQueen, под новата креативна директорка Seán McGirr, покажа
амбиција, но и ризик. Иако колекцијата беше технички сложена, дел од критичарите оценија дека
„внатрешниот наратив“ недостасува – дека е повеќе реконструкција на минатото, отколку создавање на иднината на брендот.
Премногу е повеќе
Оваа сезона повторно се отвори прашањето на „моден вишок“ – бројни дизајнери презентираа по
70–80 парчиња, без јасен концепт што ги обединува.
Критиката најчесто беше упатена кон Balmain и Louis Vui:on, чиј спектакуларен пристап со
преполни ревии и обемни колекции изгледаше повеќе како маркетиншки настан отколку како
кохерентна модна порака.
„Се губи чувството за селекција и за уредување,“ напиша британски The Standard, „а модата,
наместо да биде уметност на избор, станува уметност на пренатрупаност.“
Публиката како судија
За првпат социјалните медиуми имаа скоро подеднакво влијание како и традиционалната
критика. Една од најкоментираните сцени беше од шоуто на Balenciaga, каде што Meghan Markle,
седната во прв ред, предизвика медиумска бура со своето непримерено однесување со смеење среде сериозно дефиле.
Twiter и TikTok го анализираа секој гест, создавајќи нова динамика во која виралноста стана
клучен критериум — нешто што многумина од старите модни куќи го доживуваат како закана за
интегритетот на занаетот.
Меѓу традицијата и иднината
Дел од критичарите ја истакнаа и дилемата околу користењето на традиционални мотиви без
културен контекст. Кај неколку нови имиња во независната програма беше забележано дека
користат етнички и занаетски детали без објаснување или почит кон потеклото, што повторно ја
отвори темата за *cultural appropriaPon*.
Спротивно на тоа, Schiaparelli со својата колекција инспирирана од алхемијата и женските симболи
беше пофален како пример за тоа како историската митологија може да се пренесе во современ
визуелен јазик без злоупотреба на значења.
Париската модна недела за пролет-лето 2026 година беше и богата, и спектакуларна, полна со
иновации, но и со заблуди. Модната сцена се наоѓа во период кога се бара нов баланс – помеѓу Неколку модни куќи, меѓу кои и Coperni и Acne Studios, го турнаа концептот на „сексуализиран минимализам“ до крајни граници. Транспарентните материјали и подигнатите силуети беа спектакуларни за камера, но не и за модна суштина. Критичарите забележаа дека „многу од парчињата изгледаат како инстаграм-моменти, не како визија за нова сезона“.Од друга страна, Alexander McQueen, под новата креативна директорка Seán McGirr, покажа амбиција, но и ризик. Иако колекцијата беше технички сложена, дел од критичарите оценија дека „внатрешниот наратив“ недостасува – дека е повеќе реконструкција на минатото, отколку создавање на иднината на брендот.Премногу е повеќеОваа сезона повторно се отвори прашањето на „моден вишок“ – бројни дизајнери презентираа по 70–80 парчиња, без јасен концепт што ги обединува.Критиката најчесто беше упатена кон Balmain и Louis Vui:on, чиј спектакуларен пристап со преполни ревии и обемни колекции изгледаше повеќе како маркетиншки настан отколку како кохерентна модна порака.„Се губи чувството за селекција и за уредување,“ напиша британски The Standard, „а модата, наместо да биде уметност на избор, станува уметност на пренатрупаност.“Публиката како судија За првпат социјалните медиуми имаа скоро подеднакво влијание како и традиционалната критика. Една од најкоментираните сцени беше од шоуто на Balenciaga, каде што Meghan Markle, седната во прв ред, предизвика медиумска бура со своето непримерено однесување со смеење среде сериозно дефиле. Twi:er и TikTok го анализираа секој гест, создавајќи нова динамика во која виралноста стана клучен критериум — нешто што многумина од старите модни куќи го доживуваат како закана за интегритетот на занаетот.Меѓу традицијата и иднинатаДел од критичарите ја истакнаа и дилемата околу користењето на традиционални мотиви без културен контекст. Кај неколку нови имиња во независната програма беше забележано дека користат етнички и занаетски детали без објаснување или почит кон потеклото, што повторно ја отвори темата за *cultural appropriaPon*. Спротивно на тоа, Schiaparelli со својата колекција инспирирана од алхемијата и женските симболи беше пофален како пример за тоа како историската митологија може да се пренесе во современ визуелен јазик без злоупотреба на значења.Париската модна недела за пролет-лето 2026 година беше и богата, и спектакуларна, полна со иновации, но и со заблуди. Модната сцена се наоѓа во период кога се бара нов баланс – помеѓу носивоста и уметноста, помеѓу интимноста и јавноста, помеѓу традицијата и дигиталната илузија.И додека некои дизајнери како Blazy и Chiuri покажаа дека едноставноста може да биде најсилна порака, други останаа заробени во амбицијата да го надминат Instagram. Така и Париз беше своевидно огледало на модниот свет – блескав, контрадикторен, и бескрајно човечки во својата потрага по совршенство./M.M.
